NAPU RTUM AÐLI TAST

rign ingi nþyr last

hálf fros inog hvít

ljós astö jras kíma

spre ngir götí húmð

íveð rise mþes ueru

alla rman nesk jurr

jafn beyg ðarg ráar

ogho rfna rinn ísig

íadl anda gmun regn

sláh úsþö kogv eggi

samk væmt veðu rspá

rofa rtil ámðn ætti

stjö rnur eijð ahst

eins oghe jðar býli

alhe jmur iner auðn

þúst iráh álen dinu

Nóttina sem guð átti að birtast mér í draumi vakti ég til morguns

Gapandi ernir hnita hringi í hugsun minni.
Reyttir arnpáfar skjögra valtir um huga minn.
Þú skreyttir augnbotna mína með fjöðrum
og lungu þín bæra þær til og frá.
Þú ert Ameríka, nei ég er Ameríka
og þú ert Cortés sofandi í rústunum.
Kom landkönnuður gakk kringum borg mína
og bannfærðu hana með sverðsegg.
Komið lúðrar og brjótið veggina.
Kom sól með elda dögunnar.
Kom brotnandi himinalda.
Kom miskunsama óminni.
Komið hrægammar.
Komdu værð.

Mannverur séðar úr fjarlægð

ég sat í gluggasillunni
lesandi miðaldakrimma en líka
í augliti við götuna
sex metrum neðan við

þau gengu fram hjá
og í augnablik umbreyttust
þau í það með
snertingu fingra og húðar

fast á girðingu flökti
plastdrasl sem í útjaðri
sjónsviðs míns varð eldlogi
og skafrenningur að reyk

liljan hvín í rokinu
hvít í meyjarvissu heilans
dreymdi munkinn um Jerúsalem
eða var hann heimasáttur