Dafna

Að hausti raka ég laufinn í garðinum í hrúgu og brenni. Þegar vorar mun ég raka laufinn í skóginum í mannveru og brenna. Hún mun lifna við og bera mig á háhest norður í ríki Pólstjörnunnar, sem er krýnd með kórónu sem ég óf úr hári þínu í vetur og brenndi ásamt afskornum blómum sem fórn til þess afls sem trúir því að ekkert muni fara úrskeiðis, að tréð muni halda áfram að vaxa innra með þér. Ég fer inn, bý mér til kaffi, og drekk dökkt seyðið, og snusa eftir ilm þínum sem rennur í loftfarvegi milli veggja sem ég hlóð úr mold og munnvatni. Allt ertu, tré.

Munnlegt próf í virkri þjóðfélagsþátttöku

1)

ímyndaðuðér fíl
hættað ímyndaðér fíl

ímyndaðuðér reikistjörnu án fíla og ekki hugsum fíl
sem er auðvelt flestar reikistjörnur eru fíllausar

ímyndaðuðér fjall þar sem fíllinn ættað vera
ánðessað hugsum fíl

ímyndaðuðér fjallgarð sem er eins og fílahjörð
ánðessað sjá fíla fyriðér

ímyndaðuðér fjallgarð á reikistjörnu þar sem engir fílar eru
ánðessað hugsum fíl
þvíðú býrð í borg í dal í fjallgarði á reikistjörnu
þar sem engir fílar eru ekki hugsum fíl


2)

vertu virði
vertu milljarðar
vertu fjall af seðlum
gakk mót rokinu
lát milljarða fjúka
lát pappírinn dansa í kviðunum
mundu þegar þú stendur eftir
þú ert ekki mannvera
þér var þrýst upp úr landinu
þú ert landslag
ver fjall


3)

gakktá vegg
er áferð sársaukans ekki fögur
gakktá vegg
handan sortans býr hamingja
gakktá vegg
efðú heldur áfram bifastann loks
gakktá vegg
ef þúsundir gangí mót veggnum fellurann
gakktá vegg
einosér er hver blóðfruma lítilsverð
gakktá vegg
fossinn er aflfagur ekki dropinn
gakkt!gakkt!gakk


4)

búðu til sprengju
sprengdu

það skapast ekki nýr heimur
búðu til stærri sprengju
sprengdu

ef ekki skapast nýr heimur búðu til stærri sprengju
sprengdu þar til sprengjan er nógu stór til að skapa nýjan heim
alheim sem þú getur borið í sprengdu fanginu
tak hann í fang þér hald við kvið þér
strjúk alheiminn meðan hann stækkar
einn dag mun sá nýi fylla þann gamla
þú og allt sem þú kannt utanað
mun einungis verða til sem flattar myndir
á útjarði alheims sem þú sprengir til lífs

Klámferill við heimsenda

Vinur minn Micah sem ég hef ekki hitt eða heyrt í vel á áratug
sagði mér eitt sinn að hann hefði verið að horfa á klámmynd frá áttunda áratugnum
það var eitt sinn í tísku að finnast klámmyndir frá áttunda áratugnum bestu klámmyndirnar
og í einni dramatískri senu sem gerist á strætum stórborgar gekk framhjá maður með hund í ól
Micah hugsaði með sér: „Þessi hundur hlýtur að vera dauður núna“
síðan hugsaði hann: „Eigandi hans gæti verið dáinn líka“
þið verðið að skilja að þessar hugsanir fóru allar fram á öðru tungumáli en íslensku
en Micah er svo vandur að virðingu sinni að óhugsandi er annað en að hann myndi nota
dauður fyrir dýr
dáinn fyrir mann
þegar næsta klámsena hófst hugsaði hann: „Þetta nakta fólk gæti verið dáið öll átta dáin“
hann hefur aldrei getað horft á klámmynd síðan en í siðvandari kvikmyndum hrjáir þetta hann ekki
þar er gervið vandaðra og holdið hulið og þar af leiðandi tilvist mannvera ósýnileg utan rammans
dauðinn dáinn er ekki ríkjandi ástand dauður fyrir dýr dáið fyrir fólk heldur skáldskapur
eins og í æsku manns þegar allt utan þess sem maður skynjar með vitunum er skáldskapur
fortíð framtíð heimurinn utan hrings skilningarvitanna orsakir afleiðingar samfélagið
alheimurinn bara hugmynd stjörnur og stjörnuþokur punktar í næturmyrkrinu
í upphafi var einn punktur og ég veit ekki hvernig allt endar þá verð ég löngu dauður
dauður fyrir dýr ég er dýr og á dýr fyrir vini hví skyldi ég borða vini mína
dýr éta
fólk borðar
vini mína sem ég hef ekki hitt eða heyrt í vel á annan áratug ég var í sveit þrettán ára
hvers vegna að láta dýr gjalda óforsjálni minnar ég rak kýr og þær treystu mér og þekktu mig
löngu eftir kýrdaga mína var ég vandur að virðingu minni en svo ungur að allt var skáldskapur
ég og kærasta mín síðar eiginkona mín síðar mín fyrrverandi og nú eiginkona stærðfræðings
en í stærðfræði deyr ekkert bæði dýr og manneskjur deyja en eilífðin er stærðfræðihugtak
við áttum vinkonu jafn unga okkur sem dreymdi um að taka klámmyndir heima hjá sér
hún bað okkur um að koma heim til sín ekki til að taka kvikmynd bara ljósmyndir
meðan ég og kærasta mín myndum elskast þó að í þessu samhengi sé kannski betra að segja ríða
ríða fyrir dýr
elskast fyrir fólk
í tilvist sem er skáldskapur er eðlilegt að segja já og amen og spyrja hvenær við eigum að mæta
við áttum líka slatta af vinum sem gerðu klámmyndir í frístundum og bjuggu við góðan skáldskap
svo við lögðum af stað þegar svarað var: „Mætið strax engin ástæða að bíða“
úti var kalt það var rétt yfir tvítugu og vel undir frostmarki og klámferill okkar að hefjast
þegar við vorum í fimm mínútna fjarlægð frá því að ríða elskast á skjalfestan hátt
rann kærasta mín á svellbungu og rófubeinsbrotnaði og þar með lauk klámferli okkar
nú erum við fráskilin og tölumst ekki við en hún er gift með barn og ég í hamingjusömu sambandi
þannig að allt fór vel að lokum þó að öll dýr deyji og ég hafi ekki hitt eða heyrt í Micah vel á áratug
og ég veit ekki hvort hann hugsi enn um dauðann þegar hann hugsi um klám
eða hvort hann geri greinarmun á mannskaða eða dýrskaða
og hvort við hittumst áður en alheimurinn endar ef hann endar en allur skáldskapur endar

Þurrkuð blóm í Finnlandi

glær dauðinn röltir þögull
um auð stræti Helsinki
þrýstir höndum upp að
frostbitnum rúðum og andlitum

ís blómstrar gegnum veggi
birnir skjálfa í hýði
úlfahjarðir berjast um bita
af hræum sjálfdauðra hvolpa

í Tampere látum við
blóm falla í vatnsglas
og horfum á það
þrútna út og blómstra

fuðrum saman
við árstíðirnar

          Á

        é o ú 

         eiu

Gangur úttroðinn af hurðum

það dó einhver hérna
ég veit ekki hver
það sagði mér nágranni
það dó einhver hérna

ég sé enga bletti
eða annars konar ummerki
bara það dó manneskja
ég veit ekki hver

þetta er bara stigi
en gæti verið gata
bifreið eða hnífur og
það dó einhver hérna

hér er líka planta
bara sviðinn stilkur og
það dó einhver hérna
ég veit ekki hver

Ort í munn karlmanns

Ég heiti Karl og mér finnst mikilvægt að errið sé rúllað ekki kall eða fjall en ég veit ekki hvernig á að bera það fram, bara á einhvern einn hátt og mín fyrrverandi rúllaði errinu eins og hrossagaukur og hún nærðist á grautnum af dauðum flugum og margfætlum sem vall úr munni mér, meira magn en öll skorkvikindin sem dóu í sumar milli Lómagnúps, Reykjanesvita og Kröfluvirkjunnar. Hún sagði að vetrarfrostið færði sér frið.

Heiðin vísindi

Þegar sól rís að morgni og tungl er á himni þá bera máninn og mannshöfuð sama skugga.

Þegar plöntur spretta hringrétt þá vaknar heimurinn af svefni.

Þegar könguló situr án vefjar í lausu lofti þá er guðinn að birtast þér.

2012 sumar Reykjavík

grill borgarar pylsur kjöt grænmetis tómatar paprikur kartöflur kótilettur lamb lamb lamb
fótbolti bjór frisbí bjór körfubolti badminton hakkísakk fótbolti bjór aldrei myrkur sól sól sól
kaffi útivið appelsín te kók setið á palli á Austurvelli bjór við Hljómskálann hjá Jónasi Tómasi
ganga á fjall ekki Esjan jú Esjan nei Esjan Esjan Esjan samlokur í nesti hnetur hnetur hnetur
göngutúr hafið Öskjuhlíð ströndin Klambratún legið í grasinu lesandi kelandi bjór lamb lamb lamb
keyrt með opna glugga sól sól sól Hljómskálinn Austurvöllur fótbolti hakkísakk hafið hafið hafið
sem krakki spilaði ég fótbolta sem unglingur drakk ég bjór núna fótbolti bjór fótbolti bjór lamb lamb
lamb bjór grænmetisborgarar grænmetispylsur tómatar paprikur aldrei myrkur lamb lamb lamb bjór
bjór bjór gin tónik sem krakki var ég í Val fótbolti á Klambratúni bjór sama hvaða bjór bjór
bjór sit út á palli á Austurvelli bakvið Hljómskálann lesandi kelandi hakkísakk kaffi appelsín te sól sól
keyrt eitthvað svo til baka opnir gluggar kaffihús útiborð bakgarður grill sól sól lamb lamb grill grill
horft á fótbolta rifist um fótbolta spilaður fótbolti fótbolti fótbolti bjór kaffi te appelsín gin tónik
sama hvaða tónlist sama hvaða áfengi sama hvaða fótbolti sama hvaða bók kelerí kaffi kaffi kaffi
tómatur paprika kokteilsósa grænmetisborgari franskar franskar franskir krakkar í fótbolta
hver er uppáhalds fótboltamaðurinn þinn Zidane þinn Messi Klinsmann Pelé van Basten aldrei myrkur
rifsber fyrst súr svo sæt veðurfréttir sól sól sól teknó blastar Laugavegur kaffi kaffi kaffi útiborð
ganga á fjall Móskarðshnúkur Keilir Móskarðshnúkur Keilir Keilir Keilir aldrei aftur myrkur sól sól sól

Ars Poetica for Dummies

í minningu Piso og annarannarra hórurassa

bókstafir eru tól og stundum er skemmtilegra að taka borvél í sundur heldur en að boreikkað omeineikkað jájájájájájá éheyrikaððúertaseja

ljóð eigekkað meina heldur vera en Vera er tímarit sem byrjaði að komút löngul0n6ulöngeftirað Erkibaldur og Aðalsteinn voru ell núll enn sex uuuuuuuuu daujurdaujur

ekki yrkja um dauðann þvíanner gígantískur og handan alls sem er og án hans væri lífið endalaust og yndislegt en rosalega rossalejamiggiða ódauðlegum rottumflómkakkakakkakakkalakkalakkalökkumökkum heilu mekkirnir af flugum og kónguköngukaunguköjngulómlómlóm vafnir inn í bilið milli eins punkts og næsta púnts við hliðinjájájöjdda veitéhva áekkimáekki

ekki fjalla um dauðann því eins dauði er þrjú hundruð gráar ljósmyndir af auðum sveitabæ í snævisvæfiþökktumdökkumökkum landslagsmálverkum máluðum eftir ljósmynd tekinni eikkurntíman og annars sjónvarpaður dauði er þrjú hundruð þúsundir turna hrynjandi inni í heilum hellumþasseméoþúerum rígbundin á líkama en höfuðin frjáls skynfærin fjögur eldur vatn loft og hatur hatur hatur

ekki yrkja um hatur því hatur er ljóttljóttljótt og leiðir til tilfinninga og tilfinningar eru vondar ekki sýna mér tilfinningar

sýndu mér hugsanir og pælingar og minningar um pál og reku þegar ég var lítill og hlustaði á kassettur af bídderðakasettureðaémanekkiskiftirengu kassetur af æfintýrum um kóngson og tíkarson og kolbít þá voru páll og reka altaf að hjálp æ djöflamergurégleymdieinuellíalltaf elli kelli ha ha hún hafði Þór undir en ekki mig ekki mig

ekki semja um forgengileikann hann er leiðinlegur og leiðinleg ljóð eru leiðinleg og enginn kaupir bjór fyrir leiðinleg skáld og engin vill sofa hjá leiðinlegu skáldi seminnirmijájásko eina ástæðanfyrirþíasemjaljóðsemeikkaðskiptirmáli er að þá vill kannski sexíosensetíft fólk næmtfólkmeðstinnarassa skríðumlíkamanðinosleikja tólin þámunu aukakílóin skoekkiskiptamáli neiþíhinnfullkomnilesandieðahlustandi lætur slíkt ekki skipta sig máli

aldreiskrifafyrirframtíðina þaðerekkertgamanaðríðaþegarþúrtlík

ojá líkingar erekkert sérstaklega merkilegar jabbvelþóttéhafi notað líkingar þegarðú gabbaðir mig tilðessatalum dauðann sem er ekkert gamanmál því dauðinn safnast saman um tákn sem vísa til hans og þá þarf að kveikja ljós og hjúfra sig að ódauðum líkömum og ekkilítaviðþí skuggarnir erá hreyfingu

og ekkireynað stofna hreyfingu þassorosa nítjándualdareikkað fyrirstríðeikkað

ogekkihaldað geðveiki sé dyggð geðveiki girðir fólk afog útlimirðínir eru skornir ef þú stígur innfyrir ohárðitt er brennt og augunðín límd opin þartilðau þodna þurrkastuppoheillsandkassafsandisabnastsamaní öjgntóttunumog

semdu fyrir augað mundað bókstafir eru tákn og tákn eru myndir og ljóðlist er myndlist og láttu A vera 4 og O ver4 0 0g G ver4 6 S 5 T 7 B 8 I 1 06 L 1 1'477u b'0k574f1 1ey5457 upp '1 1'1nur 06 pún74 un5 ekker7 er ef71r nem4 s7r1k 06 d0ppur 06 4uðn 06 ekker7 eð4 e177hv4ð 5em 1æ7ur næm4 f’01k1ð h4f4 fyr1r rétt1num 4ð r’1ð4ðér 06

 es  po  k  le  í  mk   e  di ip s t

l  uu  re ig  aþ að  ing un  k  e e k

 yt  pð  k  ym  v  er   r  rs uð þ í

ogalokum ljóðerutalningá bókstöfum atkvæðum greinarmerkjum liðumorðumlínumversumhlutumbókum fimmsjöfimm og fimmsjöfimmsjösjö fimmliðaháttur sexliðaháttur þrjárlínurerutersínafjórarlínurferskeytlaáttaoktava og fjórtán sonneta og þá verðurað yrkjum ást því form er innihald eins og ást er það að vera í nánd við veruna sem maður elskar snertinglíkamaviðlíkamaímyrkrinu oþáerdauðinekkiskuggináveggnum oþáerenginhættáðíað snappa

NAPU RTUM AÐLI TAST

rign ingi nþyr last

hálf fros inog hvít

ljós astö jras kíma

spre ngir götí húmð

íveð rise mþes ueru

alla rman nesk jurr

jafn beyg ðarg ráar

ogho rfna rinn ísig

íadl anda gmun regn

sláh úsþö kogv eggi

samk væmt veðu rspá

rofa rtil ámðn ætti

stjö rnur eijð ahst

eins oghe jðar býli

alhe jmur iner auðn

þúst iráh álen dinu

Nóttina sem guð átti að birtast mér í draumi vakti ég til morguns

Gapandi ernir hnita hringi í hugsun minni.
Reyttir arnpáfar skjögra valtir um huga minn.
Þú skreyttir augnbotna mína með fjöðrum
og lungu þín bæra þær til og frá.
Þú ert Ameríka, nei ég er Ameríka
og þú ert Cortés sofandi í rústunum.
Kom landkönnuður gakk kringum borg mína
og bannfærðu hana með sverðsegg.
Komið lúðrar og brjótið veggina.
Kom sól með elda dögunnar.
Kom brotnandi himinalda.
Kom miskunsama óminni.
Komið hrægammar.
Komdu værð.

Mannverur séðar úr fjarlægð

ég sat í gluggasillunni
lesandi miðaldakrimma en líka
í augliti við götuna
sex metrum neðan við

þau gengu fram hjá
og í augnablik umbreyttust
þau í það með
snertingu fingra og húðar

fast á girðingu flökti
plastdrasl sem í útjaðri
sjónsviðs míns varð eldlogi
og skafrenningur að reyk

liljan hvín í rokinu
hvít í meyjarvissu heilans
dreymdi munkinn um Jerúsalem
eða var hann heimasáttur

Kumbaldasonneta

gras sprakk kalt í dröngum hátt við bryggjustólpa
eftir gantlaust flakk á grættum degi
mót biknöktum rökkum skipast skörp dagseggin
hrifsar hugsun frá kuldalausnum

þakkir hljóta bilsnauð svör setningasaddra
nokkuð hverft við dagsatt makið
rakkar ást mjúkt úr hvors líki
mók nátta tapast tröfulum fjúkhuga

dagslok án náttkomu skömmtuð drukknun
þögn má skera úr steinum órækra
skyngætt hnegg máske skilið eftir vöknun
kúlur skella í dagskömmtuðu kerfi

sól mönuð hlýju blæði meðan þú sævar hlið síðum
völ mórauð þýfi velja svif kökklaus í taugum

Semíramses

„Engin ræður eigin ríki ef hann gefur eigi öðrum vald yfir sjálfum sér.“ -Denis Diderot

það hefur safnast sandur á þakinu
úti bíða minningar tilbúnar að bera ljós í hús
himinn óflekkaður af málmi umkringir
sólargeislar kastast yfir harðir og oddhvassir

kóngulær þekja götin í veggjumm og hanndriðn þjettm vef
suummaryðð hefur eki verið svona lánt í hundrað ár
þúsunddir akkvajma blunda í udl audnbotnanna á miðjum deji
byðihn rajður jabnvel yfir þeim sem stjórna flæði á vadni

ahþeins þygt tíjaldanna hldr ejnvruni úti
strr ehndr míh nahr viiííjsaðeinsí eihnátt
íjátnaððeim stð þassemðú bíðr þssah éfljúúúiiih

ésp arksa ndnum
smsa fna ssth efr
áþeh jmyfr br ðm sm éspo r adag lega

Á bakinu

flatir í sama rúmi
ég og ljóðlistin
ég finn á sænginni hvernig hann stífnar
þegar ég kyssi hann
anda honum í lungun
boðleiðir skynfæranna riðlast
ég ligg á bakinu
ofan á mér er Aristóteles
með skurðarhnífinn reiddan
ég opna mig
blóm gras vatn sól himinn stjörnur
hestar sökkvandi í gljúpum þér

Söngvar dauðra verða að mínum

Acapul(Ó, þér u)co, þes[Astekar skríða yf]s eftirt(nglingahöft, þér æskula[ir lönd forfeðra minn]usu tímar, hví er skr)ekt(ílslundin svo veik, hví er verðs[a, yfir mig, yfir yfirgefi]t)a[n börn, yfir n]rverða land, þess h(ríð ti[æturregnið s]lfinnin)eilögu hljóðómeyjar, þess ótal öldruð(gaseminnar svo langvinnt?)u slag[em sleikir kinnar þínar og kynfæri.]orð.

Aðeins í skáldsögum heyrir fólk fjarlæga hundgá

þú dvelur í skjalasöfnun
hví ætti einhver að minnast þín
það er búið að stroka út blýantskrotið
kvittunin var tilvistarsönnun
nú er víbrun hljóðhimnu eina ummerkið
dauði er að vera fjarlægður úr skjalasöfnum

ÁSTÁ LAND AMÆR UNUM

hegr arog skún karí
garð inum afta nvið
íbúð ablo kina mína
semu tanm íner öjjð

fugl inog spen dýrð
skip tust áaðd eila
meðs érnæ turh imni
tung logs kýau ðumm

ísla ndég elsk aðig
enás tmín áskú nkum
oghe grum erei dnig
sönn ogán endi mrka

skóg urég leit aðín
égel tðig uppi eins
ogat lant shaf iðog
svar tare jðim erkr

Nestor Makhno tanka

    Starri flýr regnið
innundir svartan fána.
    Allar byltingar
daga uppi baksviðs í
Parísaróperunni.

Reiða

á óteljandi næturhimnum er sólin stjarna
enn ein dauf ljóstýran í myrkum alheimi
geislar hennar vart numdir af ljósnæmum skynfærum
lífvera sem láta hana sig ekkert varða
eins og sólin er fyrir mannkyninu ert þú fyrir mér
við snúumst um eina miðju stjörnuþoka kringum svarthol
um daginn þegar við sátum á hvítum viðarkollum
við grænt eldhúsborð og deildum viskíflösku sagðir þú
það sem var sárast var að fatta að við værum ekki sérstök
líf okkar ekkert einstakara en nokkurt annað
ég hló og sagði tími til að koma upp í rúm
þú starðir í vökvann glæran efst hunangsgulan neðst
allir klakarnir eru bráðnaðir sagðir þú
á þeirri örstundu þegar alheimurinn fyrst varð til
var allt í fullkominni reglu allt þar sem það var í upphafi
tíminn er mælistika á óreiðu

Ekki manneskja heldur möguleg manneskja

skriða föst fallandi í tíma hús hálfbrotin óbrotin aldrei brotin en munu verða hnullungarnir snúast ef þú horfir nógu lengi og ef þú horfir ekki þá sérðu ekki skriðu bara grjót svífandi í lausu lofti þung ský og hús og fólk eilíflega örugg því það sem gerist hægt skeður ekki

flugvél sprengja borg ef þú bíður nógu lengi þá stöðvast tíminn og sprengingin er bara smákúla sem þú burðast með í fanginu eins og nýr alheimur í fæðingu eða við í endurfæðingu mannverur þróaðar upp á nýtt án sjálfs og sársauka sem heilar okkar skapa úr einhvers konar kjöti

saltvatnsveggur á hraða jarðskorpufleka manneskjur sem gætu verið skúlptúrar ef ekki væri fyrir svita og vot augu málmur bognandi öldurnar rísa hvorki né falla við gætum klifrað upp á topp og rennt okkur niður ef við værum ekki skelfingu lostin um að drekkja

Sumartanka

    Hún kvaddi og strauk

kvið minn eins og þar innra

    sparkaði fóstur.

Tvær tómar vodkaflöskur,

sólin hvessist gegnum gler.

LJÓS MYND UÐDÝ RÐIN

skrí ðand ikon asem

snýr baki íþig karl

ogþú hugs arba rumm

aðta kalj ósmy ndir

gylt urba kgru nurr

ogfj órir væng reru

ekki nógt ilað gera

mann veru aðen glli

auðv itað býrm aður

tilf alsk arím yndr

aföd luþv ísem kært

erhu gaog hjaa rtaa

ljós mynd afhj arta

eyði legg rfad lega

ímyn dsmf ólkg erir

séru mtil finn ngar

Engels fellur af himnum

Kommúnistar elskast í uppstigningarrigningu sammála æðstu sovétunum étnum upp til agna í krústjeffskum reikningsskilum kristlegra smurninga án andstæðra sáðmanna og kvenlegra aðstæðna í innanbúðum bolsévíska uppreisnarsambandsins risnu í blautri samfellu sífallandi af himnum sem óðamála Marxistar lepja í kenningum sísleiktra klofninga nýneglds krossviðs trotskískra Samverja hólpnir í allsherjarverkfalli taktfastra samverkamanna kossaflengdra lenda hugsandi byltingarsinna sáttmálandi munna læstum í nálægð við samráð stétta með stétt með stétt með stétt með lamb með hamar og gervilimi og svipuna sem rauðgar sléttann kropp þinn.